Başlık garip gelebilir

Şaşırtıcı da olabilir

Biraz bahsedelim isterseniz.

Hepimizin hayatına insanlar giriyor ve çıkıyor

kimisi tebessüm, kimisi hüzün, kimisi acı, kimisi koca bir hayal kırıklığı bırakıyor.

Hepimiz, seveceğimiz insanı arıyoruz.

Bizi anlayan, bize yol gösteren, yoldaş olan, huzur veren biri olsun istiyoruz.

Aslında hep istiyoruz…!

Neler verebileceğimizi, karşı tarafın neler beklediğini, ilişki içerisinde ne gibi sorumluluklarımız olduğunu bazen es geçip sadece sevgiyi savunuyoruz.

“Seni seviyorum” cümlesi sadece hissetiğin değil aynı zamanda hissettirdiğin olmalı ki anlam kazansın.

Neden seviyorum diye sorguladığınızda hep kendinize iyi gelen yanlarını bulacaksınız.

Onunla çok mutluyum

Onun yanında huzurluyum

Güvende hissediyorum

Çocuklaşıyorum

Özlüyorum vs. vs.

Aslında hepsi işin özünde kendinizi iyi hissetiğiniz şeyler

kendinizle olan duygularınız

Ve hepsi bencil duygular

Siz sadece hissettiklerinizden dolayı seviyorsunuz..

O insanı sevmekle ona hissettiklerinizi sevmek arasında büyük bir uçurum var.

Bir çoğumuz ilişkilerinde hayal kırıklığı yaşarız.

Hayal kırıklığı, inandığınız değerlerin, duyguların, düşünce ve hislerin tam zıttını yaşadığınızda başlar.

Sevdiğine inanmak.. !

Gerçekten o insan sizi mi sevdi ?

Yoksa sizleyken kendi hislerini mi ?

Çoğu ilişkiler bu ikilem arasında gidip gelmeye devam edecek.

Gerçek seven insan, sizi kırmak ya da üzmek istemez. Gerçek seven insan size yalan söylemez, gerçekten seven insan bahaneler üretmez..