Yorucu iş temposu o gün için bitmiş eve doğru yolculuk başlamıştı. Bina önünde birkaç komşudan oluşan bir kalabalığa “İyi akşamlar” diyerek asansöre doğru hareket ettim..

Asansöre bindiğim an bir apartman sakinide sessiz sedasız bana eşlik etti.

Gönül isterdi ki bir kaç kelamla çıkalım katları. Ancak o telefonunu eline alarak asansörde çekmeyen telefonu ile arka arkaya mesajlar attı.. 

İçten içe gülümsedim. Aslında beden dili ve bilinç altı sessizliği bir meşguliyetle kapatmak istediği için en kolay yaptığımız eylemi yaptı.Hemen aldı telefonu eline mesaj yazmaya başladı. “Asansörden inince mesaj gitmesi için yazmıştır” diyenleriniz vardır. 

Konu aslında mesaj değil.

Konu; telefonun artık bir beden dili olduğu gerçeği. Şöyle bir etrafınıza bakın, otobüste,tranvayda,durakta sabit kaldığımız kalabalıklarda hep telefon insanların elinde.. 

    Devir insanın insana yabancılaştığı zamanın tam ortasında. Komşuluğun artık sadece yalın bir kelimeden ibaret olduğu gerçeği. 

Eskiden kapı önlerinde annelerin oturmaları geldi aklıma kısırlar, çaylar, kekler vb. birçok toprak üstü ziyafetler. Bu yakınlaşmalar evden eve aile oturmalarına fazlasıyla katkı sağlayan bir grup toplanmasıydı. 

Çok yede büyü dediler, büyüterek samimiyetten uzaklaştırdılar. Şimdi beraber çıktığımız kat yolculuğu bile sessiz. Tuz ihtiyacı olsa komşuya gitmek yerine tatsız olan o yemeği tüketmek artık komşuluk..

Tadıda yok tuzuda…!

Bir çoğumuz pandemiden dolayı olduğunu söylesede pandemi öncesindede farksızdı aslında yaşam.. Her geçen gün daha fazla yabancılaştığımız hayatı soluyoruz. Whatsapp gruplarından cuma mesajları, “araba kiminse kapısı açık kalmış, gece müziği fazla açmayın!” diye devam eden onlarca uyarıcı cümlelerle iletişim kuruyoruz..

Çaylarımızı kendi karanlığımızda içiyor, sohbetlerimize iç sesimizle eşlik ediyoruz. Yalnızlaşıyor, mutsuzlaşıyor, bencilleşiyoruz tüm huzursuzluklarımızında bir parçası artık anti-sosyal olmamız.. 

    İlk temennimiz pandeminin tüm insanlığı terk etmesi, sonrasında ise o kısırlı günlere dönmek adına sosyalleştiğimiz bir yaşam dileği ile…

Apartman aileniz olsun.

   Sevgiyle..