DÜŞÜRÜN VEKİLLİĞİMİZİ
Bizim gibi, görece çok yaşamış, çok görmüş, geçirmiş, feleğin çemberinden geçmiş insanlar için her yaşanan olayın bir geçmiş örneği vardır. CHP Milletvekili İnce;”Yani bugün-yarın 276 parmak kalkacak milletvekilliğimizi mi düşürecekler? Yürekleri varsa düşürsünler. Burası İstanbul Belediye Meclisi değil. TBMM, Sayın Başbakan'ın emir komuta zinciri içinde çalışan bir yer değildir. Bu tehditlere pabuç bırakmayız. Kimseyi tehdit etmiyoruz ama hiçbir tehdide de boyun eğmeyiz.''demiş. Bir başkası da “diz çöktüreceğiz” demişti. Başbakan “tükürdüklerini yalayacaklar” dediğinde, kıyamet koparanlar, bu tehditleri görmezden geliyorlar.
Gelelim benim yıllar önce şahit olduğum olaya. Üniversite yıllarıydı. Okulda Ülkücüler hakimdi. Canları istedi mi boykot, yürüyüş yapıyorlar, öğrencileri okula sokmuyorlardı.12 Eylül öncesinden bahsediyorum. O zaman bütün okullar böyleydi. Hakim olan öğrenci grubu canının istediğini yapıyor, yaptırıyordu.
Genelde öğrenciler bu zorbalığa uyuyordu. Tek bir grup zorluk çıkarıyordu; Nurcu Kardeşlerimiz. Onlar da ülkücülere değil, eğitimin engellenmesine karşıydılar. İlle de derslere girmek istiyorlardı.
Yine böyle bir eylem esnasında, bütün öğrenciler yürüyüş için zorlanırken, küçük bir grup derse gireceğiz diye diretiyorlardı. Ufak tefek bir genç, iri yarı ülkücü reisinin karşısına geçmiş dikleşiyordu.
—Biz derse gireceğiz, vur da şehit olayım. Belki de vurmaz diye düşünüyordu. Vursa da iyi bir amaç için dayak yemiş olacaktı. Hem niye vursundu ki? Söylerken önünü arkasını hesap etmiş miydi? Sanmıyorum. Hangimiz o gençlik yıllarında bunu hesap ederdik ki?
Göz açıp kapamaya kalmadan zavallıcık oraya yığılı verdi. Karşısındaki sadece bir yumruk atmıştı. Sürükleyip götürdüler. Şehit falan da olmamıştı. Hayatının en önemli dersini almış, dayak yemişti. Sıraya zorla sokulan öğrenciler de istemez tavırlarını bırakmış, zora boyun eğmişlerdi.
Olayın iki tarafını da tasvip etmediğimi öncelikle söyleyeyim. Karşınızdakine yapamayacağı bir konuda blöf yaparsanız, neyle karşılaşacağınız belli olmaz. Yumruğu yediğinizde de iş işten geçmiş olur.
AKP; CHP’ye şunları aday göster, yardımcı olurum dedi mi? Şunları aday gösterme dedi mi? Demedi, diyemez. Çıkan sonuç, bu iradeye sahip olanların bilmeleri ve tedbir almaları gerekli bir sonuç. Hiçbir aşamasında var olmayan başka bir tarafın, sorumlu olması ve çözüm getirmesi nasıl beklenebilir?
—Ya yaparsın, ya da girmeyiz.
—Peki, ne yapacak?
—Kendisi bulsun
—Bulmazsa
—Biz de girmeyiz
—Siz girmezseniz vekilliğiniz düşer
—Erkekseniz düşürün
Peki ya düşürürlerse? Sen 18 yaşında çocuk değilsin. Bunun ilerisi gerisi var. Bir ara seçimde Kulkuloğlu seçilebilir mi? Ya ötekiler? Etmeyin, yumruğu yemeden aklınızı başınıza alın.